آئین مستان

میکشد سوز آهت غربت در نگاهت
ای که شد دشمن تو سپاهت
خانه ات هم شده قتلگاهت
من فدای درد و آهت
قبر بی شمع و چراغت
ای حسن جان ای حسن جان
ای که در کودکی ها شکستی
محرم راز زهرا تو هستی
بار غم را کشیدی
از همه دل بریدی
کس ندیده است آنچه تو دیدی
از همان کودکی مو سپیدی
تا که سیلی زد نشانه
گم شد آنجا راه خانه
ای حسن جان ای حسن جان
پاره های جگر بر لبت بود
 غصه ات غصه ی زینبت بود
گرچه جان میسپاری
خرده ای زخم کاری
این شب آخر روضه داری
تو برای حسین بی قراری
من فدایت ای برادر
بی کفن ماندی تو آخر
ای حسن جان ای حسن جان
ای که از همدمی بی نصیبی
من ندیدم شبیهت غریبی
میکشد سوز آهت
غربت در نگاهت
ای که شد دشمن تو سپاهت
خانه ات هم شده قتلگاهت
من فدای درد و آهت
قبر بی شمع و چراغت
ای حسن جان ای حسن جان

ما به عشق تو اسیریم
یه روزی بدون آقا جون پای پرچمت میمیریم
یه روزی میایم مدینه یه ضریح برات میاریم
برای روز ظهورش چشم انتظاریم
پرچم سبز رو گنبد اسم یا فاطمه خورده
دلای سینه زنارو تا خود کربلا برده
یا حسن عزیز زهرا یا حسن عزیز زهرا
جوونیم رفت و هنوزم تو حرم نداری آقا
هر شب و روز من میسوزم تو حرم نداری آقا
هنوزم عزیز زهرا بی کسی میون دنیا
باید از غم بقیعت بمیرم آقا
خسته ام خسته ی خسته
دلم از زمونه سیره
میبینم عکس بقیع و به خدا گریه ام میگیره
یا حسن عزیز زهرا یا حسن عزیز زهرا
میبوسه دست تو آقا
گره ای که وا نمیشه
آره بازه در خونه ات رو گرفتارها همیشه
حضرت بارون رحمت کار تو جود و کرامت
به همه بدا و خوبها داری محبت
اومدی پر کنی آقا دوباره دستهای مارو
جون قاسم روزی مون کن اربعین کرب و بلا رو
پرچم سبز رو گنبد اسم یا فاطمه خورده
دلای سینه زنها رو تا خود کربلا برده
یا حسن عزیز زهرا یا حسن عزیز زهرا

كاش بودی كرببلا، كنار حرمم،حرم داشتی حسن

كاش بودی كرببلا،یه ایوون طلا،تو هم داشتی حسن

دور ضریحت پر مرد و زن بود

مادرمون فاطمه بی محن بود

یك شب جمعه حرم حسین و

یك شب جمعه حرم حسن بود

من گنبدی دارم و گنبد بقیع، گرد و غباره

من یك ضریح دارم و تو سایه بونم ،قبرت نداره

برادر بی حرمم حسن جان

كاش بودی كرببلا ، تو بین الحرمین، حرم داشتی حسن

كاشكی گنبدی شبیه ،به گنبد حسین،  تو هم داشتی حسن

گنبدامون شبیه كاظمین بود

قشنگ ترین بهشت عالمین بود

پرچم سبز یا حسن كناره

پرچم سرخ ذكر یا حسین بود

صحن و سرای من شلوغه و بقیع،زائر نداره

صحنت توی دلم و آسمونش، دور از ستاره

برادر بی حرمم حسن جان

كاش بودی كرببلا،كنار خیمه گاه ،حرم داشتی حسن

پیش قبر قاسمت،یه دونه بارگاه ،تو هم داشتی حسن

هیچ كسی غربت حسن نداره

این همه داغ دل شكن نداره

درسته كه بی حرمی حسن جان

ولی حسین تو كفن نداره

صحن و سرای من شلوغه و بقیع،زائر نداره

صحنت توی دلم و آسمونش، دور از ستاره

برادر بی حرمم حسن جان

كاش بودی كرببلا، كنار حرمم، حرم داشتی حسن

كاش بودی كرببلا، یه ایوون طلا، تو هم داشتی حسن

دور ضریحت پر مرد و زن بود

مادرمون فاطمه بی محن بود

یك شب جمعه حرم حسین و

یك شب جمعه حرم حسن بود

من گنبدی دارم و گنبد بقیع،گرد و غباره

من یك ضریح دارم و تو سایه بونم ، قبرت نداره

برادر بی حرمم حسن جان

كاش بودی كرببلا ،تو بین الحرمین،حرم داشتی حسن

كاشكی گنبدی شبیه ، به گنبد حسین، تو هم داشتی حسن

گنبدامون شبیه كاظمین بود

قشنگ ترین بهشت عالمین بود

پرچم سبز یا حسن كناره

پرچم سرخ ذكر یا حسین بود

صحن و سرای من شلوغه و بقیع، زائر نداره

صحنت توی دلم و آسمونش،دور از ستاره

برادر بی حرمم حسن جان

كاش بودی كرببلا، كنار خیمه گاه، حرم داشتی حسن

پیش قبر قاسمت، یه دونه بارگاه، تو هم داشتی حسن

هیچ كسی غربت حسن نداره

این همه داغ دل شكن نداره

درسته كه بی حرمی حسن جان

ولی حسین تو كفن نداره

صحن و سرای من شلوغه و بقیع، زائر نداره

صحنت توی دلم و آسمونش،دور از ستاره

برادر بی حرمم حسن جان

مادر الهی برات بمیرم

پاشومادربریمخونه

خیلیحالتپریشونه

تا نفهمیده زینب تو

بزار دستات رو گونه

اونی که زد تو رو نامرد مادر

می ترسم باز هم برگرده مادر

مادر الهی برات بمیرم

چرا حال تو جا نمیاد

نفست بالا نمیاد

تو هنوز هیجده سالِت

به تو اصلاً عصا نمیاد

چادر قلبم و کند ز ریشه

اون لگد با تکوندن پا نمیشه

مادر الهی برات بمیرم

گُل کرده در زمین، کَرَم آسمانیت

آغوش باز می رسد از مهربانیت

حالا بیا و سفره مینداز سفره دار

حالت خراب می شود و نا توانیت

دارد مرا شبیه خودت پیر می کند

جان برده از تمام تنم نیمه جانیت

یوسف ترین سلاله ی تنها تر از همه

سبزی رسیده تا به لب ارغوانیت

این گرد پیری از اثر خاک کوچه هاست

بر موی تو نشسته ز فصل جوانیت

ای ماهی دریا برایت گریه کرده

پیغمبر و زهرا برایت گریه کرده

این گرد پیری از اثر خاک کوچه هاست

بر موی تو نشسته ز فصل جوانیت

باید که گفت هیئت سیار مادری

خرج عزا شدی و خدای تو بانیت

زهر از حرارت جگرت آب می شود، آقا

می گرید از شرار غم ناگهانیت، آقا

زینب به پای تشت تو از دست می رود، آقا

رو می شود جراحت زخم نهانیت، آقا

ای ماهی دریا برایت گریه کرده

پیغمبر و زهرا برایت گریه کرده

آقای زهر خورده چرا تیر می خوری، آقا

چیزی نمانده از بدن استخوانیت، آقا

ای قصه ی مظلومیت در انجمن ها

مثل علی در جامعه تنهای تنها

ای ماهی دریا برایت گریه کرده

پیغمبر و زهرا برایت گریه کرده

اللهی بشکنه دست مقیره

میان کوچه بی مادرم کرد